امکان سنجی استقرار سیستم تریا‍ژ در بیمارستان های خصوصی و دولتی شهر شیراز با هدف بهبود کیفیت و سرعت ارائه خدمات (مطالعه موردی در دو بیمارستان دولتی و شش بیمارستان خصوصی)

فوریت های سلامت همیشه در تمام جوامع از عمده ترین دغدغه های سامانه های بهداشت و درمان بوده و نگرش به آن در برنامه توسعه و بهبود کیفیت خدمات رسانی، جایگاه و اولویت ویژه ای دارد. بخش اورژانس یکی از مهم ترین بخش های بیمارستان است که عملکرد آن می تواند تاثیر فراوانی بر عملکرد سایر بخش های بیمارستان و بیماران داشته باشد. تریاژ در بخش های اورژانس، یک سیستم مدیریت بالینی است که در سراسر جهان برای مدیریت ازدحام بیماران در زمان کمبود ظرفیت ومنابع طراحی شده است. با اجرای اصول این سیستم مدیریتی علاوه بریافتن بیماران پرمخاطره در اسرع وقت و انجام اقدامات درمانی لازم برای آنان و مدیریت زمان، شاهد افزایش اثربخشی و کارآیی بخش های اورژانس، بهبود عملکرد بخش های اورژانس، برقراری معیارهای استاندارد برای ارزیابی، استفاده بهینه از منابع کمیاب و محدود و در نهایت مدیریت کیفیت خواهیم بود. در این پژوهش تلاش شده است تا با بررسی ابعاد ضروری جهت استقرار سیستم تریاژ در بخش های اورژانس بیمارستان های شهر شیراز، تا حد امکان وضع موجود و همچنین نقاط قوت و ضعف بیمارستان های شیراز در این زمینه شناسایی شده و در نهایت امکان استقرار صحیح و اصولی این سیستم در این بیمارستان ها مورد بررسی قرار گیرد. این تحقیق بر مبنای ماهیت و روش انجام، در گروه تحقیقات توصیفی از نوع پیمایشی قرار گرفته و بر مبنای هدف از جمله تحقیقات کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر مجموعه بیمارستان های خصوصی و دولتی شهر شیراز و روش نمونه گیری بصورت نمونه در دسترس بوده است با توجه به کمبود منابع اطلاعاتی در این زمینه، ابزار گردآورری اطلاعات در این تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته ای با تعداد 61 سئوال می باشد که مورد تایید 5 تن از متخصصین طب اورژانس قرار گرفته و در بخش پیوست ها موجود می باشد. در این پژوهش به منظور تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های آماری ناپارامتریک فریدمن – ویلکاگسون و آزمون آماری یو - من - ویتنی) استفاده گردیده است. نتایج حاصل از بررسی داده ها نشان داد که متاسفانه جهت استقرار چنین سیستمی در بیمارستان های تحت بررسی شهر شیراز، کاستی ها و محدودیت هایی وجود دارد که استقرار اصولی و علمی این سیستم را با مشکل مواجه ساخته و یا به عبارتی با شرایط فعلی غیر ممکن می سازد و بنابراین پیشنهاد می شود مدیران به منظور ارتقاء عملکرد بخش های اورژانس خود، در اسرع وقت نسبت به رفع آنها اقدامات لازم را به عمل آورده و بسترهای لازم جهت استقرار صحیح و علمی این سیستم را که در بسیاری از موارد از ضروریات بخش های اورژانس است، فراهم آورند